Hippotherapie,
aangepast paardrijden
en zinvolle dagbesteding

Men zegt wel eens: ‘Als je de paardenmicrobe te pakken hebt, geraak je er niet meer van af…’. Deze microbe heb ik opgedaan dankzij mijn tante. Alles begon met eens op haar paard te zitten. Dit draaide uit tot het krijgen van mijn eerste eigen pony (een shetlander genaamd ‘Star’) en wekelijkse bezoekjes aan de manege om groepslessen te volgen.

 

Op mijn 10 jaar kreeg ik na een lange 5 jaar ‘zagen’ een eerste echte grotere pony, genaamd Kaïs, waarmee ik ben beginnen rijden binnen de LRV (Landelijke rijverenigingen). Binnen deze vereniging heb ik 3 jaar zowel spring- als dressuurwedstrijden meegereden. Ondertussen groeide ik als persoon en als ruiter waardoor er ruimte voor een tweede pony (Sunshine) en later ook een derde pony (Hera). Hiermee heb ik veel plezier beleefd en ervaring opgedaan. Al snel werd duidelijk dat dit niet zomaar een hobby bleek te zijn voor mij. Mijn interesse ging voornamelijk uit naar dressuur. Ik kreeg de kans van mijn ouders om met Hera bij een internationale dressuurruiter (Isabel Cool) dressuurlessen te gaan nemen. Ik stond ermee op en ging ermee slapen. Alle tijd die ik kon doorbrengen bij de paarden, werden bij de paarden doorgebracht.

 

Op mijn 14 jaar heb ik de pony Falco gekregen die talent en ervaring binnen de nationale en internationale wedstrijden had. Ondertussen kreeg ik ook van mijn trainer en ouders de mogelijkheid om er nog een tweede pony bij te rijden die in het bezit van mijn trainer was. Hiermee ben ik in 2015 Belgisch Kampioen geworden. Ook de Beker van België konden we in de wacht slepen. Uiteindelijk werden we geselecteerd om deel te nemen aan het Europees kampioenschap in Malmö (Zweden).

 

Op mijn 16 kwam er een einde aan de ponytijd, ik moest overstappen naar de paarden. Ik reed regelmatig enkele pony’s en paarden op stal bij mijn trainster. Daar ben ik verliefd geworden op Emaico. Met Emaico heb ik veel ervaring mogen opdoen op nationale- en internationale wedstrijden. In 2018 werd ik derde op het Belgisch kampioenschap en tweede op de Beker van België. In 2019 behaalde ik een derde plaats op de Beker van België. Emaico is in de zomer van 2020 naar Amerika vertrokken en Manhattan, een 3 jarig jong talent, is bij mij terecht gekomen. Tot op de dag van vandaag train ik nog steeds met dit paard. Alsook de 2,5 jarige merrie Orlene is bij mij thuis aan het opgroeien tot een tweede sportpaard.

 

In tussentijd, tussen alle sport en competities door, bleef mijn passie om iets te betekenen voor kinderen en jongvolwassenen bestaan. Sinds mijn 16 jaar geef ik paardrijles aan beginnende ruiters, maar ook ruiters met ambities voor wedstrijden. Ik ben na mijn middelbare school ergotherapie gaan studeren om mijn passie om mensen te helpen verder te ontwikkelen, mijn zus is hierbij mijn inspiratie geweest.

Ze heeft een mentale en fysieke beperking wat mijn zin voor mensen te helpen heeft aangewakkerd.

Ik heb na mijn studies een jaar ervaring mogen opdoen bij kinderen met ontwikkelings- en leerstoornissen. Momenteel ben ik tewerkgesteld in VITAZ (vroegere AZ Nikolaas) als ergotherapeut binnen de fysieke revalidatie, zowel binnen de acute als ambulante revalidatie.

 

Tot slot ben ik in 2021 de opleiding ‘Zorgverlener met therapiepaarden’ aan Syntra midden Vlaanderen gaan studeren om mijn kennis verder uit te breiden en mijn dromen werkelijk te laten uitkomen. De tijd is nu rijp om de sprong  te maken om een eigen zaak op te starten genaamd Hippocare De Schepper, zo kan ik mijn kennis als ergotherapeut en liefde voor kinderen integreren binnen het werken met paarden/pony’s.